Yine yeniden etamin :)

Evet yeniden etamin işlerine devam edelim. Etamin ya da kanaviçe işlerken çok dinleniyorum bu nedenle de çok seviyorum işlemeyi. Ama biraz tez canlı olduğum ve başladığım iş çabucak bitsin diye öyle çok büyük objeler ve tablolar işleyemiyorum :( belki daha sonra..... Bu baykuşlar da öyle bir anda çıktı. Ramazanın başında vakit geçsin diye 2- 3 saat 'te bir obje bititrecek şekilde yaptığım işelemelerden bunlar. Bitince meşhur İKEA çerçevelerine koydum. Eeee artık ahşap boyama da yaptığıma göre bu çerçevelerde boyanacak bir ara ama hemen paylaşayım diye dayanamayıp, tamamlamadan ekledim. Çerçeveleride boyayınca eklerim artık...

Aslında bu aralar moralim çok bozuk sevgili blog. Burada sadece hobilerimi paylaşıyorum, ama yine de bir not düşmek istedim. Benim güzel ülkemin durumu gitgide kötüleşiyor. Gün geçmiyor ki bir şehit haberi gelmesin (bugün İzmir'de bile bir askeri aracı bombalamış şerefsizler).... Ve ne yazık ki alındığı söylenenen önlemler ! yetersiz kalıyor..... Söyler misiniz terörle yapılan mücade başarılı bir şekilde devam ediyor diyenler daha ne kadar bu ülkede bakan olarak kalacak... Derme çatma karakollar daha ne kadar açık hedef halinde kalacak... Hele dün resmen içim acıdı çatışmadan yaralı çıkan askerimizi otobüsle evine yollamışlar hemde yol parasını da babası göndermiş borç harç.... Bu insanların zaten kimseden birşey beklediği de yok ama herşeye yetişen askeri imkanlar bu 21'in deki çocuğu evine kendileri götüremezmiydi???? Empati kurmaya çalışıyorum benim de kardeşim askerde 21 yaşında Allah korusun diye her gün her saat diye dua etmekten inanın dikkatimi toplayamıyorum sürekli Suriye sınırına gidiyor birlikleri o da gidecek mi birşey olur mu diye.... Peki o çocuğun ailesi şimdi ne yapsın oğullarını orduya emanet ediyorlar ama onlar çatışmada yaralı olarak kurtulmuş askerlerine bile sahip çıkamıyorlar, ne yazık ki :( Şimdi o baba ne düşünsün artık ülkesine eskisi gibi güvenebilir mi sizce??? Burada askeriyeyi kötülemek istemiyorum sadece nasıl bu hale geldiklerini sorgulamaya çalışıyorum kendi kendime. Benim büyük dedem Kurtuluş Savaşı gazisi zaten ondan dolayı askeriyeye ezelden beri bir sempatim, güvenim vardı ama şimdi güven konusunda kendimle çelişiyorum açıkçası.... Aslında daha konuşacak çok şey var ama neyse kalsın, sevgili blog baştada belirttiğim gibi kendime not olarak yazdım bunları yine de bu durumların düzeleceğine inanmak istiyorum çünkü ve daha sonra yazdıklarımı okuyunca boşuna korkmuşum demek için belki de.....

Kendinize iyi bakın,

Fatma'nın Hobileri